Hieronder staan de laatste nieuwsberichten van onze reis.

Afsluiting

Lieve vrienden, familie, kennissen en sponsoren,

Op dit moment zijn onze busjes als het goed is op weg, dwars door Ghana, naar hun uiteindelijke bestemming: Nandom SHS en Child-Support Ghana in Wa. We hebben veel met die dingen meegemaakt: ze hebben ons door elkaar geschud, ze hebben als slaapplek gediend en zijn soms of vaker kapot gegaan. En nu kunnen we trots zijn dat we die busjes met het hele verhaal erachter kunnen schenken aan een plek die het verdient.

Nandom Senior High School krijgt de kleine bus, het weeshuis van Child-Support Ghana de grote. Deze twee ontvangers waren ontzettend dankbaar, en wij waren natuurlijk weer dankbaar voor hun blijdschap. Hopelijk blijven de busjes in goede staat en overleven ze alle hobbelwegen, zelfs met 20 kinderen erin.. Ons konden ze in elk geval goed aan!

Hierbij willen we iedereen bedanken, alle behulpzame Ghanezen met hun vriendelijkheid, alle sponsoren voor hun financiële hulp, al onze families voor de steun voor, tijdens en na de reis, alle vrienden en vriendinnen die ons kwamen uitzwaaien en onze verhalen aanhoren, alle liefdes die hun vriendje/ vriendinnetje zo lang moesten missen en last but not least: de harde werkers daar in Ghana die ons hun droom, werk of studie lieten zien. Allemaal duizendmaal dank voor de lessen die we leerden en de avonturen die we konden beleven dankzij jullie hulp en steun!!

Voor meer informatie over Child-Support Ghana, check http://www.childsupport-ghana.org/. Als je nog eens vrijwilligerswerk in Afrika wil doen is dat een geweldige plek, al zeg ik het zelf! Plus: onder de volgende link staat een leuke foto van ons allen bij de grote bus die naar het project ging: http://www.flickr.com/photos/underafricanskies/3799445330/

Voor ons begint nu een nieuwe tijd, van studeren, op kamers wonen en zelfstandig worden, helpp. De reis was daarvoor wél een heel goede start, dat nemen we voor de rest van ons leven mee!

Dank voor het lezen van de site en ouders: verwen je kids nog even!! Er zullen er vast nog wel een paar aan de diarree zijn, ik tenminste wel... Maarja,

That's the African way!

Veel liefs van Dick, Joost, Ronald, Huib, Marion, Thijmen, Mart, Daan, Lorette, Laura S, Laura E, Mirna, Wieke, Lotje, Renil en Paulien.

Weer thuis!

Lieve allemaal,

Na een vermoeiende reis met veel zieken zijn we allemaal weer veilig thuis en hebben we heeeeerlijk in eigen bed en huis geslapen! We kregen een prachtige ontvangst op het vliegveld van Frankfurt, voor velen als verrassing, van alle ouders en zussen en broers en vriendjes en vriendinnetjes mét spandoek. Het weerzien maakte veel tranen los..

De reis naar huis is gelukkig zonder vertragingen verlopen. Dinsdagochtend konden we eerst lekker uitslapen na een avond aan het strand met kampvuur en drank, dus we hadden een relaxt begin van de laatste dag daar. De tassen moesten om 12 uur op één kamer staan, ingepakt en wel, en dat haalden we uiteraard nét niet.. Dick had voor 's middags een nederlands meisje gebeld die 'iets met HIV/AIDS' had gedaan en die we zouden gaan bezoeken. Eigenlijk hadden we daar niet zoveel zin in zo op het laatste moment nog, en uiteindelijk kon het niet doorgaan omdat we geen tijd genoeg hadden. We zijn nog wel opnieuw naar het 'Centre of National Culture' geweest om de laatste souvenirs te kopen met veel afdingen en opdringerig gedoe. De middag verliep rustig, Huib en Joost gingen -zoals ze eerder afgesproken hadden- naar de kapper om hun baard te laten scheren. De beide baarden van 5 weken hadden al veel complimenten en wedstrijdjes (wie heeft de mooiste baard?) opgeleverd, dus het scheren ervan was een opvallend gebeuren. De oorspronkelijke afspraak was om de beide baarden in een nette vorm te laten maken, maar Huib besloot toch om alles eraf te laten halen. Het resultaat was een nette baard bij Joost en een gladde kin bij Huib. Die laatste was bijna onherkenbaar geworden, wennen dus!

Rond 5 uur vertrokken we met ingepakte bus naar een fastfoodrestaurant. We aten pizza of iets van de grill, heerlijk, maar wel een beetje vet. Vervolgens naar het vliegveld, inchecken, wat nog wel spannend was want we hadden natuurlijk veel meer bagage dan op de heenweg. Daan had 2 kilo teveel, dachten we, maar toen bleek dat we wel 40 kilo mochten meenemen! Na het inchecken gingen we nog wat drinken met Patrick, Mujaidu, Chris en Delhi, de negers (sorry voor het taalgebruik, zo hebben we ze al die tijd genoemd) die met ons in Accra waren geweest de laatste dagen. Na het afscheid van die vier begon de reis pas echt.. Het vliegtuig van Egyptair was lang niet vol, en een paar slimme mensen pikten meteen drie stoelen in om op te liggen.
Na een maaltijd en drankje ging het licht uit en kon er geslapen worden. Ik kon niet slapen vanwege regelmatige wc-bezoekjes, en er waren er meer met hetzelfde probleem. Na 5,5 uur waren we in Cairo, waar het ochtend was. Daar zaten we amper op een stoel om 8,5 uur te gaan wachten of er kwam iemand vragen hoe lang we moesten wachten. Deze man vertelde ons dat de vliegmaatschappij verplicht is iets te regelen voor mensen die langer dan 6 uur moeten wachten. De keuzes waren: een verblijf in een luxe hotel, óf een bustoer naar de piramides plus gratis lunch in een vijfsterrenrestaurant. Bijna iedereen was het erover eens: ook al waren we ziek zwak en misselijk, die piramides konden we niet laten schieten. Dus na een uitgebreide paspoortcheck werden we naar buiten geleid, een luxe touringcar met airco in. We kregen een gids (die overigens enorm gestresst was) die ons vertelde over de stad en de piramides. Na wat gediscussieer konden we ook nog vlakbij de piramides komen (daarvoor moest je betalen) en zelfs in de kleinste van de drie. Het was stikheet, maar zeker de moeite waard!

De lunch vond plaats in een restaurant náást de eerste McDonalds die we in die vijf weken zagen.. Huib ging even vragen wat we te eten zouden krijgen, en aan zijn gezicht was het al te zien: ja hoor, KIP MET RIJST potverdorie. Toch was het wel heel lekkere kip met rijst, en we kregen ook brood met verschillende sausjes dus het viel mee. Een tip voor ouders: voer je kind vooral geen kip met rijst de komende weken!

Na het eten vertrokken we weer naar het vliegveld, kwamen we met veel gedoe langs de douane en moesten we onze paspoorten tot drie keer toe inleveren. Onze boarding passes werden geregeld, en in die tijd werd er nog geyahtzeet, gelezen of geslapen. Het duurde nogal lang, maar uiteindelijk waren we net op tijd in 't vliegtuig en konden we ons verheugen op het laatste deel van de reis! We kregen voor de derde keer die dag een warme maaltijd, vlees met pasta of kip met pasta. Er werd weer geslapen of film gekeken. Eindelijk werd de landing ingezet en konden we nerveus worden voor het weerzien. Vlak voor we de bagage op gingen halen werd Dick door ons allen bedankt met een fles whisky, een klein cadeau voor alles wat hij ons heeft meegegeven op deze reis! De bagage was snel op karretjes gepakt, de deuren gingen open, en we werden toegejuicht door al die lieve mensen.

In de bus terug werden we ontzettend verwend met fruitsalades, wortels, komkommer, broodjes met kruidenboter, worst, wijn, bier, thee, koffie en nog veel meer. Een heel geslaagde ontvangst dus, heel veel dank hiervoor aan de organisatoren!

Er volgt nog een stukje in de krant van onze aankomst een dezer dagen, en waarschijnlijk ook nog een stukje op deze site, dus blijf nog even checken!

Liefs, Paulien (namens de ghanagroep)

Dag ?, zondag, reis naar Accra

's Ochtends heel vroeg, het was nog donker, was er al veel bedrijvigheid in Kiza guesthouse in Wa. Onze tassen gepakt, laatste kamer check en we konden op weg. We stelden ons allemaal in op een lange reis van 14 uur, al was dat wat overdreven dachten we. Maarrrr we waren nog maar net uit Wa weg toen de grote bus voor ons stopte. Dick stapte uit, stond even te praten en we keerden om. 'Wat, huh, wat nu weer, oh nee he'. Er lekte iets in de grote bus en we zouden teruggaan naar Wa en een poging doen een monteur te vinden. Halverwege werden we nog bekeurd omdat we aan het slepen waren, 30 cedi boete. Patrick werd er een beetje agressief van, want de man stak het duidelijk in eigen zak. Na een telefoontje aan de oude minister van de provincie werd er een mannetje naar de agent gestuurd om ons geld terug te eisen. Dat lukte, toch 15 euro bespaard!

Bij al die pech zat toch nog een voordeel: we konden rustig ontbijten. Tijdens het wachten op de reparatie aten we brood, speelden een spelletje yahtzee en sliepen er wat. Om 10 uur konden we dan eindelijk gaan rijden. Vanaf toen ging de reis vrij voorspoedig. Het was een warme dag dus eigenlijk wel lekker dat we in een busje met de ramen open zaten. Een lekkere lunch van rijst met kip gehad, of brood met ei natuurlijk. Vlak voor Accra kwamen we nog op een hele slechte weg, waardoor alle slapenden wakker werden (behalve Mart, die lag onder allemaal naar beneden gevallen bagage stug door te slapen). En eindelijk zag ik een vertrouwde boom, een vertrouwd pleintje, hotel Expo 67! We aten nog een sandwich of burger en kropen -in dezelfde kamer indeling als op de heenweg- ons bed in. Nog een paar dagen!

x Paulien

Dag ?, zaterdag, barbecue bij Eric

Een lui dagje deze dag, na de zware uitgaansavond. De meesten sliepen uit, tot het te warm werd om nog in bed te liggen. Er werden films gekeken, colaatjes gedronken en wasjes gedaan. Om 4 uur vertrokken we naar het huis van Eric, de eigenaar van Child-Support Ghana, dus ook van het weeshuis. Daar waren de vrijwilligers Harriet en Anneke en twee Nederlandse meiden bezig met Marsen in bananen te stoppen, hmmmm.

Aan alles was gedacht, en er was VEEL! Rijst, brood, kruidenboter, guacamole, heeeerlijke pindasaus, tofustokjes, stokjes met varkensvlees, kippenpootjes en een lekkere pastasalade. Er was zowaar teveel voor ons, maar het restant ging naar het weeshuis. Dank aan Eric, Becky, Harriet, Anneke, Khatoum (ik weet niet hoe je het schrijft) en de twee nederlandse zussen voor die gezellige avond! Om 8 uur vertrokken we al naar het hotel, want we moesten onze tassen nog inpakken en vroeg naar bed. De volgende ochtend stond de wekker om 5 uur...

Dag 29: Nandom SSS

Hey allemaal,

Vandaag zou een drukke dag worden. S'ochtends zijn we begonnen met een proefles Wiskunde en een voorlichting over HIV/Aids. Deze werd gegeven door de leerlingen die Savannah Education het laatste jaar heeft gesteund. Erg leuk om mee te maken. Hierna hebben we een kleine lunch genuttigd en toen zijn we doorgegaan naar Nandom Senior Secondary School (nu Nandom High School). Hier werden we welkom geheten door de headmaster en andere belangrijke mensen op deze school. Er waren ook een aantal leraren bij die Dick goed kende. In de zaal zaten de leerlingen die het afgelopen jaar als emergency teacher in de dorpen om Nandom les hebben gegeven. Deze leerlingen hebben dit gedaan omdat ze het jaar daarvoor door Savannah Education gesteund waren in het afmaken van hun laatste jaar. Deze teachers kregen allemaal een certificaat omdat ze het programma goed hadden afgerond. Als leuke verassing kregen wij ook allemaal een 'Certificate of merit'. Renil en Ik hebben de leerlingen uitgelegd hoe we ons geld bij elkaar hadden gekregen en de emergency teachers vertelden ons hun ervaringen over dit jaar. Door het weer ging de geplande volleybalwedstrijd niet door. Na deze bijeenkomst lieten de leerlingen ons hun school zien. Apart om te zien hoe deze kinderen het hele jaar op school wonen. We hadden ook nog een paar foto's gemaakt van de Mitsubishi die afgeleverd zou worden. S'avonds kwamen alle emergency teachers bij ons eten. Heel gezellig. Tot morgen,

Daan & Wieke

site van het weeshuis!

Oja! de site van het weeshuis dat we bezocht hebben, en dus de bus aan hebben geschonken is:

www.childsupport-ghana.org

Leuk om even te bekijken! Tot snel!

Dag 28: Nandom

Hey allemaal,

Vandaag zijn we op tijd naar Wa vertrokken. Dick wilde ons aan het Ghanese openbaar vervoer laten proeven door ons met z'n allen in een klein busje te proppen. S'ochtendsegg&bread gegeten en toen vertrokken. Er zijn 2 wegen die naar Wa gaan, we zouden op de heenweg de ene proberen en op de terugweg de andere. Dit zou handig zijn voor als we Donderdag zelf zouden moeten rijden. Omdat ik jarig was mocht ik een stukje rijden, leuke verassing. In Wa zijn we naar de markt gegaan en hebben we een paar uurtjes rond gelopen. Om 2 uur gingen we naar het Upland hotel om wat te eten. Hier hebben we Eric Coomans ontmoet. Hij runt het weeshuis in Wa. Goed initiatief. Hier gaat onze Mercedez-Benz (Grote) heen. Het eten liet een tijdje op zich wachten en toen we klaar waren begon het eigenlijk ook al donker te worden. We zijn terug gereden naar Nandom en we konden allemaal genieten van het onweer in de verte. Bij Saint Theresa's nog even wat gedronken en toen gaan slapen. Tot morgen,

Daan

Het weeshuis & Uit!

Dag allemaal!

Vandaag hebben we eerst is eventjes heerlijk uitgeslapen. Nadat we ontbeten hadden zijn een aantal van de groep Wa in gegaan. Daar zijn zij naar het internet cafe geweest, het postkantoor en zijn sommigen wezen winkelen. Anderen bleven bij het hotel, en sliepen nog wat verder of lazen hun boek.

Om 1 uur 's middags kwam Erik, de man van het weeshuis, ons ophalen. Met hem gingen we mee naar het weeshuis toe, waar we rondgeleid werden. Het was nog niet allemaal af, maar al wel erg interessant om te zien. Er word daar goed werk verricht!

Daarna zijn we wezen spelen met de kinderen van het weeshuis. Er werd Jeu du Boule gespeeld, Yathzee en er werd een spelletje dat die kinderen verzonnen hadden gespeeld.

Vervolgens zijn we gaan eten bij het restaurant waar we met Daans verjaaardag ook geweest waren, omdat dit ons toen erg goed beviel. Daar hebben we opnieuw heerlijk gegeten!

Nadat we weer terug waren in het Hotel, en daar lang op bed te hebben gelegen, buiten te hebben gezeten, gedouchet te hebben en ons klaar te hebben gemaakt, zijn we uit geweest!

Rond 11 uur gingen we naar de Night Club toe. Het was er erg gezellig, alhoewel we wel moesten wennen aan de Ghanese manier van dansen. Al met al was het erg leuk, en we hebben het allemaal naar ons zin gehad!

Tot over een tijdje weer terug in Nederland!

Groetjes,

Renil

 

Dag 27: Nandom

Hey,

Het is vandaag zondag, dat betekent dat alle katholieke mensen hun mooiste kleding aantrekken en naar de kerk gaan. Sommigen van ons besloten om samen met Kate (de vriendin van Patrick) mee te gaan hierheen. Het was een grote drukte. De mensen die er normaal in oude kleding bij lopen hadden ineens nette kleurrijke kleding aan. Een erg bijzondere gewaarwording. De mis duurde ongeveer 3 uur en hierin werden we in het Dagaare en ook in het Engels van harte welkom geheten. Erg leuk als je beseft dat de kerk tot de nok gevuld was (De kerk in Nandom is de grootste in heel West-Afrika). De mensen dansten rond en waren allemaal heel hard aan het zingen. Echt iets om gezien te hebben. Na de kerk hebben we geluncht en zijn een aantal met Kate mee gegaan om te koken. Ze ging ons leren om Fufu te maken, dit is samen met Tuo Zaafi & Banku een van de populairste gerechten in Ghana. Het is heel simpel en er zijn maar een paar ingredienten voor nodig. Je neemt:

4/5 Yam (aardappels)
Tomaat
Kip
Peper
Olie

De kip, tomaat, peper en olie doe je bij elkaar en de Yam's die stamp je samen, hier doe je water bij zodat het een grote meelbal wordt. Deze meelbal stop je in de soep van de andere ingredienten. Je dipt dit als het ware met je vingers erin. Wees wel zeker dat je je rechterhand gebruikt. Deze is rein. Voor de Fufu hadden we kip nodig. Hiervoor hebben we de haan van Mr. Kontana gebruikt. Vrijwel niemand had ooit gezien hoe het slachten & plukken in zijn werk ging. Bijzonder om de kip die je s'middags nog hebt zien lopen s'avonds op je bord te hebben liggen. De Fufu smaakte goed. Na de Fufu zijn de meesten nog even blijven zitten tot 10 uur omdat ik dan jarig zou zijn. Erg leuk!! Tot morgen,

Daan

Dag 26: Nandom

Hey,

We vonden het allemaal fijn dat we eindelijk in Nandom waren. Patrick & Mudjiadu komen hier vandaan en kennen iedereen hier. Aangezien Dick hier ook 2 jaar heeft gewoond kent hij hier ook de nodige mensen. We voelden ons allemaal uiterst welkom. In de ochtend hebben een aantal van ons op de motoren gereden die Patrick had geregeld. Patrick is bezig met het bouwen van een huis en hier is hij natuurlijk erg trots op. Sommigen van ons hebben dit even bekeken. Hij is erg goed bezig voor een jongen van zijn leeftijd. Hoe oud hij is weten we niet precies. Tegen Dick zegt die dat hij 25 is dus dat geloven we dan maar. S' middags zijn we naar Mr. Kontana gegaan. Dit is een man van 86 jaar oud die een zelf gemaakt huis in Nandom heeft. Het huis zelf is een groot doolhof van gangen en trappen. Erg leuk om te zien. We waren erg welkom en kregen zelfgemaakt bier. Het bier was nog steeds aan het gisten en het alcoholpercentage wisten ze niet helemaal zeker. Het zou ergens tussen de 3 en 30% liggen. Niet iedereen vond het even lekker, maar het drinken uit een kalebas maakte het wel erg speciaal. Aan het einde schonk Mr. Kontana ons een haan. Deze zou Patrick tijdelijk in bewaring houden. S'avonds hebben we zelf macaroni gemaakt en nog even na gezeten. Tot morgen,

Daan

Dag 25: Reis naar Nandom

Hey allen,

Vroeg opgestaan omdat de reis vandaag wel eens erg onvoorspelbaar kon zijn. Van te voren hadden we de visa blaadjes al ingevuld omdat dit veel energie bij de grens zou besparen. De reis naar de grens zelf liep vrij voorspoedig behalve dat het weer ons in het begin niet meezat. De lambada-bus had er weinig moeite mee. Bij de grens in Hamile (Ghana) moesten we allemaal even de bus uit om ons gezicht te laten zien. Vanaf daar zou het nog 10/15 km's naar Nandom zijn. Echter zou dit kleine stukje wel eens lang kunnen duren. Vorig jaar was de bus hier vast komen te zitten. Tot onze & toch vooral ook Dick, Marion en Joost zijn verbazing waren we hier binnen een half uurtje doorheen. In Nandom gingen we even langs bij de oude buurvrouw van Dick. Daarna had Patrick voor ons een klein welkomstcadeau. Dit was een lekkere geit. Hierna gingen we naar Saint Theresa's Guesthouse, onze verblijfplaats voor de komende 5 nachten. Sommigen van ons hadden voor de avond een lekkere mix van kip&tomaten soep gemaakt. Tot morgen,

Daan

Dag 24: Bobo-Dioulasso

Hoi,

Vroeg opgestaan in San omdat we niet zeker wisten hoelang de reis naar Burkina Faso zou duren, de grensposten kunnen nog wel eens lastig zijn.
We hielden rekening met 8 uur rijden. Na 3 uur kwamen we aan bij de grenspost om Mali uit te gaan, dit ging vrij makkelijk. Het duurde ongeveer 20 minuten. Nog 2 posten te gaan. De eerste ging ook vrij makkelijk, weer 10 minuten. Bij de laatste moesten we even uit de auto maar gelukkig hoefden we hier ook niet lang te blijven. Dit was toch wel fijn, het laatste waar je in de hete zon op zit te wachten is een douanebeambte die moeilijk doet. We kwamen rond 4 uur lokale tijd in Bobo aan. Toen we Bobo inreden hield de grote bus ermee op dus moesten we met z'n allen in de Mitsubishi. Hierdoor moesten we in het hotel vrij lang wachten tot we onze bagage hadden. De meesten hadden hier geen moeite mee omdat ze toch direct het zwembad van het hotel gingen proberen. S'avonds lekker van de barbecue gegeten en sommigen gingen nog even het water in, wat wel erg koud was! De volgende dag een van de laatste lange ritten worden en volgens Dick ook een van de meest onvoorspelbare. We zullen zien. Tot morgen,

Daan 

Dag 23: Djenne

Hey allemaal,

Na het ontbijt zijn we rond 7 uur uit Sevare vertrokken. Vandaag zouden we Djenne gaan bezoeken. Djenne is een stad gelegen aan de rand van de Sahara. De stad ligt op een verdedigingseiland in de Niger. De stad staat vooral bekend om zijn grote moskee maar ook omdat elk gebouw in deze stad uit klei is gebouwd. Ook wel leemarchitectuur genoemd. In Djenne aangekomen kregen wij eerst een tour door de stad. De hele stad was erg modderig en overal lag vuil en plassen water. Erg moeilijk lopen. Na de lunch gingen een aantal bij de moskee naar binnen. De moskee bestond van binnen helemaal uit klei en er was erg mooi gespeeld met verschillende manieren om het licht naar binnen te laten vallen. In de moskee zelf lagen om elke hoek mensen te slapen en moesten we uitkijken waar we liepen. We hebben geprobeerd foto's te maken maar dit was erg moeilijk zonder flits. De nacht hebben we doorgebracht in San, dit was vanaf Djenne nog ongeveer 3 uur rijden. Tot morgen,

Daan

Dag 22: Mopti

Hey allemaal,

Alsnog een paar korte stukjes over de reis, we hebben eigenlijk nergens internet en als er wel internet is dan is het ontzettend sloom.
In Sevare hebben we de ochtend gebruikt om te slapen. S'middags hebben we een boottocht gemaakt in Mopti. Deze tocht ging over 2 rivieren, de Niger en de San. De Niger is de langste rivier in Afrika. We hebben eventjes aangemeerd bij een vrij arm dorpje aan het water. De kinderen kwamen letterlijk uit alle hoeken & gaten op je afrennen. Al met al was het een erg gezellige middag. Bovendien vonden velen het leuk om het hobbelende busje even te verruilen voor een hobbelend bootje. S'avonds lekker gegeten in Sevare en vroeg naar bed voor de rit naar Djenne. Tot morgen,

Daan

Dag 21: Sevare

Dag Allemaal,
 
Vandaag besloten om naar Sevare te rijden, dat ligt op 3/4 uur van Ende af. Maar eerst moest in Bankass de uitlaat van de Mitsubishi gelast worden. We hebben hier geluncht en afscheid genomen van onze gids. Op weg naar Sevare hadden we veel last van hobbels en op de meest onverwachte stukken lag er asfalt. Sevare ligt op 10 km van Mopti. Dit is samen met Tombouctou (Timboektoe) een voormalig belangrijke handelplaats op de trans-Sahara route. Toen we rond half 5 bij het ViaVia hotel aankwamen hoefde er niet lang onderhandeld te worden over de prijs. We hebben hier gegeten en zijn allemaal op tijd naar bed gegaan. Tot morgen,
 
Daan
 

Dag 20: Dogon Country‏

Dag allen,
 
Na een warme nacht in Bankass, vertrokken wij met onze eerder geregelde gids naar Dogon Country. Dit is een gebied waarin de Dogon leven. Dit is een volk van ongeveer 800 000 mensen met veel oude gebruiken en een sterke eigen cultuur. Aangezien dit gebied een van Mali grootste toeristische trekpleisters is kan je wel zeggen dat er veel veranderd is de laatste jaren. Desalniettemin erg special om te bezoeken. Het gebied van de Dogon wordt doorkruist door een 150 km lang gebergte. Dit gebergte wordt ook wel de Bandiagara Escarpment genoemd. Doordat de Dogon zichzelf vroeger moesten beschermen tegen de Islamitische volken bouwden ze hun woningen in deze berg. Vanuit hier konden ze zichzelf en hun gebied goed beschermen. Tegenwoordig bestaat deze dreiging niet meer en wonen de Dogon volken voor de berg. De oude woningen bestaan nog steeds en het gebied staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. Wij gingen lopen vanaf het Dogon dorp Ende naar Telly. Dit was een zware en vooral warme tocht van 5 km. In Telly hebben we geluncht en zijn we omhoog geklommen om de rotswoningen te bezoeken. Erg speciaal allemaal! Velen van ons waren niet opgewassen tegen de jonge verkopers van allerlei souveniertjes. En toen nog eens 5 km terug. Toen wij weer terug waren in Ende gingen de meesten van ons naar de waterval. Hier konden we lekker in het water liggen, zwemmen is niet echt het juiste woord. S'avonds hebben we in Endy gegeten, we waren allen verbaasd over het lekkere vlees wat ze hier serveerden. Mijn oma zou het niet beter kunnen. Na het eten nog even gezeten met een paar goede Castle biertjes. Het slapen was erg gezellig, met z'n allen naast elkaar op het dak. Veel (dieren)geluiden en ontzettend veel sterren. Tot morgen,
 
Daan

dag 19 reis bankass

Hallo Allemaal,
 
Toch weer even een bericht vanuit l'Afrique de l'ouest. In eerste instantie gingen we er vanuit dat we geen internet zouden hebben. Niets blijkt minder waar.
In Ouagadougou (Wagadoegoe) hebben we eerst nog even eten en vooral water gekocht. Het kon nog wel eens moeilijk worden onderweg naar Mali. Joost had piepschuimen bakken van airfrance weten te regelen waar je de zakjes water in kan koel houden. De route ging vrij vlot, bij de grenspost met Mali duurde het even. We hoefden verder geen visa in te vullen of dingen in te leveren en konden na een klein uurtje door rijden. Nadat we de grens waren gepasseerd kwamen wij via een zandweg binnen anderhalf uur in Bankass. Dogon Country was in het zicht! Bij het eerste hotel waren niet genoeg kamers en bovendien waren er ook problemen met het water en elecktriciteit. Aangezien het nog licht was toen we hier aankwamen gingen Dick, Lorette, Thijmen en Mart op zoek naar een beter hotel (niet altijd even gemakkelijk met het budget wat wij hebben). De rest bleef bij het eerste hotel zitten. Na een klein uurtje kwamen ze terug met de mededeling dat ze iets anders hadden. Als vergoeding voor het gebruik mogen maken van de zitgelegenheid bij het hotel waar wij niet zouden slapen bleven we hier wel eten. Hier maakten de meeste van ons kennis met een vrij standaard gerecht in Mali, Couscous. Na het eten vertrokken we naar ons hotel (Les Arbres) wat 100 meter verder lag. Dit zag er goed uit maar was wel een beetje een vergane glorie. De kamers waren vrij warm en daarom besloten Laura S, Dick, Patrick en ik om op het dak te gaan slapen. Dit was in eerste instantie een goed idee maar toen het s'nachts rond 4 begon te regenen kwamen wij snel achter het nadeel van geen dak boven je hoofd hebben. Het was een lange dag en de zandweg maakte van onze bus en de tassen een grote rode bende. Tot morgen,
 
Daan

vertrek naar Mali

De komende dagen zullen wij geen berichtjes kunnen plaatsen, omdat er in Mali waarschijnlijk geen mogelijkheid tot internet is. We gaan Dogon County en Djenne bezoeken. We proberen zo snel mogelijk weer berichten te plaatsen, al valt dat niet mee met het trage internet en de vreemde toetsenborden.

Groetjes uit Ouagadougou, Burkina Faso

Larabanga dag 11 en 12

 

Na een lange rit over een rode hobbelweg komen we 's avonds laat aan in Larabanga. Er zijn niet genoeg kamers, wat een beetje tegenvalt na 8 uur reizen. Uiteindelijk sliepen een paar mensen op matjes en in de bus. Gelukkig was er hier wel lekker eten voor ons gemaakt! Dat hadden we wel nodig, want we gingen er 's ochtends al weer om 5 uur uit, op weg naar het Mole National Park. Het is handig om vroeg naar het park te gaan, want bij zonsopgang of ondergang zie je de meeste dieren. We zien in het park zelfs een aantal olifanten van een paar meter afstand! Na deze stevige wandeling vertrekken we alweer naar Tamale. Omdat de voorzieningen in Larabanga niet heel geweldig zijn en verder er niet veel te doen is in het stadje, vertrekken we al vroeg. We moeten weer over de rode hobbelweg. Minpuntje: het kleine busje verliest zijn knalpijp door het ruige rijden van Huib. Ook de grote bus heeft problemen. Iedereen is helemaal rood gekleurd als we aankomen in Tamale. Gelukkig kunnen we hier douchen.

Extra bericht voor veel nieuws

Dag allen,

Een tijdje geleden, excuses daarvoor! In Tamale wilden we graag maar lag internet eruit, hier in Bolga dan eindelijk een beetje orde in de chaos scheppen. We hebben veel stukjes voor jullie, door verschillende mensen geschreven. Ze proberen het dagnummer erbij te zetten plus de datum, zodat je het een beetje kan plaatsen, maar het is bijna onmogelijk om alles op volgorde te zetten. Sorry daarvoor!

Verder ook nog: aan alle ouders en andere geinteresseerden hebben wij een mail doorgestuurd (voor vertrek al) over het Track and Trace systeem waar we gebruik van maken, via Lorettes vader geregeld. Dit is een soort GPS systeem dat, als wij een signaal doorgeven, kan 'zien' waar wij ons bevinden. Natuurlijk kunnen jullie op het thuisfront dan ook volgen waar we zitten, op een site. Deze.... kan ik zo gauw niet vinden! Wil iemand dit in het gastenboek op de site zetten? De vader van Lorette bijvoorbeeld? Bij voorbaat veel dank!

Dan nog globaal de belevenissen van afgelopen dagen: vorige week reden we van Elmina naar Kumasi, daar bezochten we de cacaofabriek op woensdag, de volgende dag vertrokken we naar Nkoranza. In Nkoranza zaten we bij het project Hand in Hand, een project van een Nederlandse arts voor geestelijk gehandicapte kinderen. Er verbleven daar 65 kinderen met allerlei handicaps, zoals Downsyndroom en autisme. Een heerlijke plek. Daarna door naar Mole National Park, het plaatsje Larabanga. Hotel slecht, dus na een bezoek aan Mole meteen door naar Tamale. Vandaar naar Bolgatanga, en daar zitten we nu. Ziezo, dan nu de stukjes! groetjes Paulien

op naar bolga tanga

vandaag zijn we vertrokken naar bolgatanga, een uiterst aangename zandweg met drempels van halve meters in de haverklap. Een avontuurlijke reis was het zeker! jammer dat het busje again kaput is gegaan! het laatste stuk hebben we zelfs moeten slepen met een groot blauw touw:O ook hebben wel veel moeten duwen tegen het busje om het vooruit te krijgen, wat zo nu en dan werkte, maar ook vaak niet. echt kapot dus. gelukkig waren we aardig dicht bij bolga, dus we konden het snel achterlaten bij een monteur. in het kleine busje zijn we met zijn allen naar het hotel gegaan. Een erg mooi hotel:D mooie grote binnenplaats en relaxte kamers met chille bedden, wat willen we nog meer:) we zijn even rond gegaan in het plaatsje, want er was weer een markt, die net zo stonk als alle andere markten!, dat is wel echt iets afrikaans geloof ik! nougoed daar weer van terug waren ze ook weer terug van de monteur en waren er allemaal nieuwe dingen aan het busje gemaakt, iets met een versnellingsbak of koppeling of iets dergelijks, in ieder geval hij doet het weer! we hebben gegeten bij het hotel wat erg goed smaakte. daarna nog even gezellig nagezeten en weer naar bed toe!

tot morgen! xx

rustdag

zoo vandaag lekker een rustdagje:) nadat de meesten (behalve arme joost en dick die naar de monteur moesten met de bus) lekker hadden uitgeslapen, gingen we rustig ontbijten en bespreken wat we konden doen. we maakten 2  ploegen, supermarktploeg en postkantoor/internet ploeg. Even later gingen we op weg, de supermarkt was  niet zoals we hoopten en het internet lag plat. best balen:O wel werd er een stapel brieven op de post gedaan na een uur hevig overleg met de postkantoormevrouw.

nougoed enige tijd later waren we weer bij het hotel en was de supermarktploeg al even terug en druk bezig de bussen te poetsen, de kappotte bus was weer enigzins gerepareerd dus we kunnen weer even vooruit. jeeah. zwembad dus, dat werd lastig. in heel Tamale waren 2 zwembaden en een stapel luxe hotels, de meeste hadden in de planning om ooit te bouwen. eentje was gesloten en eentje was ongevult. best lastig.  na een tijd in de brandende zon te hebben rondgereden, wisten we dat het geen zin meer had en gingen we weer terug. eenmaal bij het hotel was het even spullen pakken en toen op naar het fastfood restaurant swap:D er was pizza en nog wat interessante dingen en het was een erg gezellige avond. Na het eten weer optijd naar bed, want morgen word weer een zware reisdag naar bolgatanga!

good night:)

Larabanga, Mole National Park

 

Ha allemaal,

Al om 5 uur werden enkelen wakker gemaakt door het schudden van de bus. De rest sliep in hutjes met te weinig bedden. Het vertrek richting Mole National park verliep niet al te soepeltjes. 6:30 vertrek werd m niet. Gelukkig bleek het park dichterbij dan verwacht, waardoor  we al snel wilde olifanten, apen, zwijnen en antilopen tegenkwamen onder leiding van een gids, die met regelmaat iets over voetsporen en uitwerpselen van de dieren vertelde. Na de tocht hoopten we nog even in het park te kunnen zwemmen, maar dit was helaas niet mogelijk. We besloten die ochtend nog te vertrekken naar Tamale. Om 11 uur zoals afgesproken vertrokken we. terug over de kilometers lange zandweg met pauze in damong, voor lucnh. De reis verliep niet helemaal zoals gepland, we verloren onderweg een uitlaat van een van de bussen. En Huib (de chauffeur)  ging zonder dit door te hebben verder met zijn eenzijdige race over het zand. Ondanks de regelmatige pauzes kwamen we om 18.00 aan bij een prima hotel. hier bleven we een uurtje om het rode stof van onze kleren en gezichten te poetsen. daarop volgde een rit naar het restaurant. helaas begaf ditmaal de grote bus het. er kon niet meer geschakeldx worden, waardoor we de bus achter moesten laten. Morgen hebben we dus een verplichte rustdag zo kunnen we allemaal even bijkomen van deze vermoeiede, maar geslaagde dag..                    

Welterusten

Dag 10: Rondleiding en watervallen

Rondleiding en watervallen!

Vandaag hebben we een rondleiding kregen bij ons "hotel". Ik zet hotel tussen aanhalingstekens, omdat het eigenlijk meer een project is.
Er wonen hier waar wij verblijven allemaal gehandicapte kinderen, en om dat draaiende te houden kun je hier ook huisjes huren.
Een geweldig iniatief!

Dat iniatief kwam toevallig van Ineke Bosman, en zij zou ons 's ochtends een rondleiding gaan geven bij dit project. Omdat zij echter dienst
had in het ziekenhuis, heeft haar man ons eerst hun complete huis laten zien.

Nadat hij daarmee klaar was heeft een meisje ons verder rondgeleid. Op een gegeven moment kwamen we aan bij een jongen achter een weefgetouw.
De vrouw vertelde ons dat hij niet kon spreken, en daarom een "spraakcomputer" nodig had, zodat hij kon intypen wat hij wilde zeggen, en de computer dit vervolgens op zou lezen. Om hier voor te sparen verkocht hij groenten uit zijn tuintje, en kon je hem zijn was laten doen, waar je hem dan later voor moest betalen.

Een aantal van de groep hebben hem de was laten doen, en die werd 's avonds netjes weer terug gebracht! Geweldig. Heerlijk om gewassen kleding te hebben

'S middags zijn we gereden naar de watervallen. Die waren erg mooi, en bij de 3e waterval mocht je zwemmen!
Dat was echt gezellig.  Wel glad en er zijn een aantal blauwe plekken aan over gehouden, maar het was wel geweldig leuk!

We vinden het trouwens heel leuk als jullie berichtjes achterlaten op de site. We weten dat het veel werk is met inlogcodes en dat soort dingen,
maar we genieten er van om iets van jullie te lezen!

We gaan weer terug naar ons hotel! Tot ziens en tot de volgende keer!

Namens de hele Ghana groep,

Groetjes Renil

Dag 9, reis van Kumasi naar Nkoranza

Een vroege ochtend deze dag. We kregen twee keuzes: om zeven uur ontbijten en tot half 10 de kans om de grootste markt van west-afrika in kumasi te bezoeken. De andere keuze: uitslapen en gewoon om half 10 klaarstaan voor  vertrek. Lotje, Lorette, Renil, Paulien, Huib, Marion en Dick kozen voor de markt en vertrokken met Mujaidu naar de markt. Enige opstartproblemen vanwege een lege accu, dus nadat we met zijn allen hadden geduwd en Joost zijn trucs toepaste konden we weg. Joost ging met Patrick op jacht naar auto-onderdelen.

De markt was echt immens groot. We kwamen binnen via de grotere weg, helaas de visafdeling. Stinkie. Na een paar keer afslaan (in het wilde weg) kwamen we langs de sieraden-afdeling, de kruiden, de kleren en de keuken-dingen. We werden uitgebreid begroet en Dick ging er uiteraard het meest op in. Marion en Huib kochten wat noodzakelijker dingen als emmertjes voor wcpapier en vorken, de rest zo goed als niks. Het spoor liep dwars over de markt, het leek onmogelijk om daar een trein over te rijden!

Na een halfuur toch wel klaar daar, dus terug naar het hotel. Daar waren de anderen net aan het ontbijten en konden we nog effe relaxen. De busjes werden ingepakt en we vertrokken! Ik vergat, zoals in elk hotel tot nu toe, iets, namelijk de bruine zonnehoed. Is inmiddels geregeld  en we halen hem op de terugweg weer op. De reis was goed, zowel qua weg als qua zieken. Ook de natuur onderweg was indrukwekkend, v eel fotos gemaakt. Bij de lunchstop kwamen er allemaal kids in schooluniform nieuwsgierig kijken. We besteedden er weinig aandacht aan, totdat ze aangaven interesse te hebben in onze bananen in de achterbak. Ik liet vervolgens zien wat je met bananen kunt doen: jongleren! Ze vonden het erg leuk en klapten, ook toen het met stenen ging en met vier voorwerpen. De rest kwam erbij om te filmen en fotos te maken, en Huib ging een lesje tellen doen. De kids werden steeds brutaler en kwamen dichterbij om goed op de foto te staan, sommige waren echte kleine playertjes! Superlief. We gingen weg nadat ze ook nog een liedje hadden gezongen, ze vroegen om biscuitjes maar helaas, er was niet genoeg voor iedereen dus gaven we niks.

De reis verder ging prima, in Techiman moesten we rechtsaf slaan naar Nkoranza en na twee keer vragen ging dat goed. Wegwijzers zijn hier weinig en slecht. De weg naar Nkoranza  was  verrassend goed! De plek waar we zitten heet Project Hand in Hand, en dan het guesthouse dat daarbij zit. Het zit achter het ziekenhuis hier, en is een project van een Nederlandse dokter. We werden bij aankomst ontvangen door een aardige vrouw en veeeel lieve kinders, verstandelijke gehandicapt. Daan kon goed met ze omgaan, ze mochten op zijn nek en mochten even ´autorijden´. Een idyllische plek! Na een drankje konden we naar de hutjes. 6 van twee personen, 1 van 3 personen en 1 van 5 personen. Die van 5 wordt bezet door de begeleiders, een luxe ding dat nog naar verse verf ruikt. Die van 3 door de overige jongens Daan, Mart en Thijmen, de rest door de meiden. Prachtige hutjes met klamboes boven de bedden, douche en wc buiten het huisje. Daaromheen staat wel een muur natuurlijk, maar die is niet al te hoog dus lekker spannend. We kregen om 17.30 een heerlijke maaltijd die vrij nederlands smaakte: spaghetti met groentesaus en vis. Allemaal hetzelfde, en vooral: allemaal tegelijk!! Heerlijk. Dick voelde zich sinds smiddags slecht, hij had koorts en oorpijn. Een pilletje later ging het beter gelukkig. Na het eten zocht iedereen even zijn plek op, Huib in een zwemband met boek in het zwembad, anderen door even met het thuisfront te bellen.  

Het werd donker, de elektriciteit viel zo´n 4 keer uit gedurende de avond, maar dankzij kaarsen was dit een goede sfeerbepaler. Spelletjes yahtzee hielp ook goed. Onder het geluid van honderd vleermuizen hierboven schrijf ik dit stukje op het laatste batterijdeeltje van de laptop. Nog een wijntje?

gr Paulien

Fotos! En meer

Ha lezers,

Vandaag ga ik een moedige poging doen foto´s te plaatsen op de site. Mijn eigen geheugenkaart (Paulien) past helaas niet in de laptop, dus heb ik die van Mart gevraagd, maar daar staan bar weinig fotos op. Daarom een mengelmoesje. Het zou mooier zijn als jullie de fotos van Huib of Daan zouden zien, de mannen met de verwisselbare lenzen. Misschien komt dit later nog, ze zijn zwemmen in een hotel hiernaast dus wie weet.

Leuke berichten staan er in het gastenboek, vooral doen! Ik vertel in een volgend bericht over de afgelopen twee dagen, Wieke zal over vandaag vertellen. Verder heeft de begeleiding ons gister tot waanzin gedreven door ons een half uur te laten wachten, maar gelukkig hebben ze die tijd wel nuttig besteed en weten we wat meer over de route van komende dagen. Het was geen waanzin trouwens hoor, gewoon een beetje chagrijnigheid. Veel ergernis gister, vandaag gelukkig niet, mede dankzij de cd van Jasper, WAARVOOR DANK JASPER!! Heel leuk, Huib genoot vooral van Radio Bergeijk, ik van Hans Teeuwen en KT Tunstall hangt heerlijk in onze hoofdjes. En natuurlijk Pay me my money down ;)

Nu eerst de foto´s, dan meer.

Dag 8: Ook vandaag geen chocola

's Ochtends hebben we de busjes met stickers beplakt. Eindelijk is het af, het is een precies en geduldig werkje. Maar het resultaat mag er zijn, vooral de grote bus is mooi geworden!  We hebben 's middags om 2 uur afgesproken voor een rondleiding door de ADM-cacaofabriek. Deze fabriek is nieuw, de productie was nog niet eens gestart. Het is een hele Westerse fabriek; alle Europese en Amerikaanse veiligheidsmaatregels gelden in deze fabriek. Een van de mensen die mee heeft geholpen aan het ontwerpen van deze fabriek is Henk Dekker. Via hem hebben wij een rondleiding geregeld in deze fabriek. We kregen na ons verse ananassapje allemaal veiligheidschoenen, -hesjes en -helmen aan en op. Het was interessant om te zien hoe mensen daar werken. Henk kon ons veel vertellen over hoe de mensen hier te werk gaan en watvoor dingen hij allemaal is tegengekomen. Het was bijvoorbeeld heel moeilijk om goede werknemers te krijgen. Omdat het erg warm was zijn we na het bezoek van de fabriek nog naar een zwembad geweest bij een hotel. Dit zwembad was alleen niet zo leuk als het zwembad in Accra. Maar gelukkig hebben we het luxe in ons Stadium Hotel, dus zullen we niet klagen. 's Avonds wordt er uiteraard bestelt via de roomservice....

liefs Wieke

Dag 7, reis van Elmina naar Kumasi

Na twee dagen in Elmina vertrokken we vorige week dinsdag naar Kumasi. Het vertrek ging rustig, én voor het allereerst met onze beide busjes! Joost beloofde ons een leuke reis, want hij had een leuk cdtje om op te zetten. Hmmm, nieuwsgierig. Het was de cd van Jasper! Erg leuk om zijn stem te horen, veel herkenbare dingen gehoord. Joost zijn glazige blik kwam ons allemaal vooral erg bekend voor (deze heeft hij wanneer de beste man een reggaemuziektekort heeft).

We zagen veel groen onderweg, prachtige palmen, baobab bomen en meer. Ook hadden we weer een nieuwe ervaring, namelijk van de ghanese infrastructuur. De vervaarlijke gaten in de weg werden in mijn bus door Dick slingerend ontweken, en zorgden voor een knusse sfeer omdat we constant tegen elkaar of tegen het dak gegooid werden. In de kleine bus (de Mitsubishi, we hebben nog geen naam voor het ding, maar wordt over onderhandeld) werd nog een mankement ontdekt, namelijk aan de achterkant van een bank staken venijnige schroefpuntjes uit. Is nog niet verholpen, de snee in mijn been ook nog niet, haha.

Rond 3 uur kwamen we aan in Kumasi, waar we eerst naar de cacaofabriek reden. Daar een halfuurtje gewacht op Henk Dekker, de nederlander waarmee we via Wieke in contact zijn gekomen. Met hem een tijd voor de volgende dag afgesproken en een hoteltip gekregen. Dit was het Freeman hotel, maar deze was vol dus reden we toch door naar een andere. Rond half 6 vonden we eindelijk een goede, die ook geschikt was voor de zieken, zwakken, misselijken. Het Stadium hotel, met een bar (de ´Half Moon bar´), een restaurant en niet te vergeten: medewerkers in pak. Bij het zien van de tweepersoonskamers gilden we  -de meisjes-  het uit, Mirna en Wieke sprongen zelfs op het enorme bed. We hadden, elektriciteit! Water! Schone vloeren! Enorme bedden! Nachtkastjes! Roomservice! Een tv! Koelkast! Wat een luxe.

De was gedaan, door een medewerker laten ophangen (dat was wel genant, want het waren voornamelijk onderbroeken en bh´s) en bij het hotel gegeten. Dit was een beetje vertraagd, omdat de begeleiding nog in vergadering zat. Ze wilden ons om half zeven klaar laten staan, en voor het eerst stonden we dat allen braaf, maar zij ontbraken! We hebben liefst een half uur moeten wachten tot ze klaar waren met het uiterst geheime gesprek. Later kregen we excuses plus een uitleg van hetgeen wat besproken was, dus we waren weer tevreden. Nu over het eten. Ondanks de luxe duurde het eten toch even lang als elders en kregen we het in etappes. Maar het was wel lekker.

Deze avond eindigde met de gebruikelijke mensen die bleven hangen, de rest ging op tijd naar bed, want de volgende dag was het vroeg opstaan om stickers te gaan plakken!

 

Dag 6: Kakum National Park, Gekke Dennis en Fort Elmina

 Het zal u opgevallen zijn: de fotos zijn niet gelukt, daarom schrijf ik nu met enige irritatie een stukkie over twee dagen geleden! Later nog eens proberen, en anders verzinnen we iets anders.

Maandagochtend ontbeten we flink vroeg en gingen we op weg naar Kakum national Park. Onderweg zagen we ontzettend veel prachtige natuur, palmbomen, Baobab bomen, bananen natuurlijk en nog veel meer groen. Aangekomen bij het Visitors centre aan de rand van Kakum kregen we een pasje om onze hals en moesten we eenm halfuurtje wachten. Precies genoeg tijd om even het kleine museum/ informatiecentrum te bekijken en de vele hagedissen te fotograferen. De giftshop met standaard tasjes, portemonneetjes, kaartjes en meer trok ook veel aandacht, maar er was eerder al zoveel gekocht dat alleen Renil wat kocht. (hoewel, later kochten Huib, Mirna, Marion, Renil en ik nog mooie kaartjes) Onze gids meldde zich, ik werkte nog een overheerlijke tuna sandwich naar binnen, en we vertrokken. Allemaal gelukkig dichte schoenen en lange broeken aan, later zagen we toeristen op slippertjes..

Het was een flink stuk klimmen, in tropische hitte dus erg zwaar. oa Lorette kon het niet zo goed hebben, ook omdat ze al buikpijn had. Na een kwartier arriveerden we bij de touwbruggen: hetgeen waarvoor we kwamen! Heel spannend, zo´n 30 meter boven de grond tussen bomen over een wiebelende brug lopen.. Je kon je wel goed vasthouden (hier moest staan, ´zie foto´s´) en je liep op een plankje dat op een ladder lag, dus niet letterlijk op touw gelukkig. Helaas geen dieren gezien, behalve veel mooie vlinders en op het eind (er waren ongeveer 6 bruggen tussen de bomen met een totale afstand van 350 meter) een giftige spin. Afdalend naar beneden kwamen we nog een enorme duizendpoot tegen die zich oprolde als een slak als je ´m aanraakte, leuk moment voor gilletjes en foto´s.

Hierna aten we wat bij het restaurant in het visitors centre, we kwamen nog een gast tegen die ons ook in Accra bij het zwembad had gezien. Kanttekening over dit eten: het ging er bij velen moeizaam in, maar de goed gemeende kreten van Marion en Dick ´opeten, hup, nog één hap´ hielpen een beetje. Want ja, wel goed blijven eten!

Na Kakum reden we terug naar een Monkey Sanctuary van een Nederlander genaamd Dennis. Thijmen en Lorette waren intussen naar huis gereden met een andere bus, die hielden het niet meer vol. Bij Dennis uit Rotterdam (dat was te horen) leerden we de apen Spok en Kroelekees kennen, Spok pakte steeds mijn blouse om eronder te kijken, brutale aap. Haha. Ook leerden we Punkie kennen, een soort antilope, en nog wat beesten met gekke namen. Dennis vertelde veel, heel veel. Over waarom hij de beesten zo  noemde, waar hij ze vandaan haalde, hoe hij in Ghana terecht was gekomen, hoe groot zijn land was, wat zijn plannen waren, hoe het met zijn budget zat, wat hij hiervoor gedaan had, etc etc. Eigenlijk zijn hele leven dus. Maargoed, hij liet ons ook levensgevaarlijke dieren zien waarvan ik de naam kwijt ben, ohja, de Civetkat. En krokodillen, en nog meer aapjes. Die laatste zaten in kleine hokkies maar waren wel erg lief. Een was nog een baby en die hield je vinger vast als hij dat wilde.

Hierna hadden we wel genoeg gehoord en gezien en reden we terug naar Elmina, niet naar het hotel, nee, naar het fort daar. Van buiten leek het vrij klein, maar van binnen was het een doolhof. We waren inmiddels alweer geslonken als groep, er waren een paar die het zat waren of ziek waren. Ook ik heb weinig van het fort gezien, want ik kwam niet verder dan 30 meter van de wc vandaan.. Ahum, dat is wel een hele persoonlijke ontboezeming, zoals ze dagelijks door Huib worden genoemd. Naast het fort zat een restaurant waar we de dag ervoor ook hadden gegeten, dus daar aten we ( het eten kwam in etappes, de laatste na een uur of meer, maar dat is normaal hier).

Voor zover deze dag, over gister vertel ik later, want ik heb gemerkt dat het inmiddels donker is hier. En aangezien ik alleen zit en al sinds 5 uur bezig ben.. Moet ik gauw terug voor de ghanezen gesprekken met me aanknopen!

tot later, x Paulien

En ook nog

Dick kreeg vele vragen over of wij al in Hohoe gearriveerd waren, dat is dus niet het geval. De route is aangepast, we blijven nog 1 dag in Cape Coast, vertrekken dan naar Kumasi waar we een cacao fabriek bezoeken. Daarna...

volgt u deze site! :)

Dag 5

 

Vanochtend werden we wakker (of waren al wakker van kraaiende hanen en
een overenthousiaste kerkdienst naast de deur) in het hollywoodhotel in
Elmina (bij Cape coast in de buurt). Een groot deel van de groep was
niet zo lekker. Ik was de eerste (had vanaf dag 1 al buikpijn) maar
thijmen was erg slecht te pas en steeds meer hadden last van hoofdpijn
en darmproblemen..
Daarom besloten we het rustig aan te doen en om 10 uur een lekker
ontbijtje te eten, nog wat aan te rommelen, middag te eten en om 2 uur
richting Cape Coast te gaan. Helaas hadden we bij dat laatste enigszins
vertraging omdat we in 2 groepen er heen moesten omdat we nog maar 1
bus hebben.
In Cape coast wouden we het fort bekijken waar vroeger veel
slavenhandel gedreven werd, en naar het strand. Eenmaal bij het fort,
konden we er niet meer in omdat we te laat waren (het was inmiddels
half 5). We besloten dus maar om naar het strand te gaan en wat te
zwemmen/drinken bij een strandtentje. De (best vervuilde) zee had een
ontzettende stroming en lekker hoge golven. Zwemmen konden we dus niet
echt, maar we hebben ons lekker mee laten slepen door de golven.
Daarna nog wat gedronken, en nu hier lekker wat aan het eten. Straks
gaan we als het goed is nog even een internetcafe opzoeken zodat ik dit
verhaaltje kan posten, en dan weer naar bed
Nog een kleine aanvulling over de hotelvoorzieningen in dit
'Hollywoodhotel': Geen. Het ziet er op het eerste gezicht leuk uit:
Grote kamers, mooie kleurtjes, leuke patroontjes enz.
We hebben alleen geen elektriciteit of water, dus douchen of de wc doorspoelen op een
normale manier zit er niet in. De wc', tja... Elke keer als ik naar de
wc wou kwam ik met een misselijk gevoel weer naar buiten en besloot ik
het maar weer op te houden, wat uiteleindelijk natuurlijk niet vol viel
te houden. Een emmer water erin om door te spoelen, en snel je handen
afspoelen met een fles water!
Ik ben wel blij dat we vanavond weer normaal gegeten hebben, dan blijft
 m'n maag tenminste een beetje rustig! Maar ik ga me maar weer mengen
in de conversaties hier,
dus groetjes daar en tot de volgende keer dat we weer internet vinden!
x Laura s

Dag 4: Irritante stickers en Obama gekte

Dag lieve mensen in het koude kikkerlandje, of ergens op vakantie!

Gisteren zijn we 's ochtends in 2 groepen gesplitst dingen gaan doen. 's ochtends ben ik om 6 uur opgestaan, om mijn tas in te pakken en mij klaar te maken, om vervolgens Obama te kunnen zien.
Ineens kregen we te horen dat Obama eerder zou komen en dat we op moesten schieten ,en dus waren we om kwart over 7 op de plaats van bestemming. We waren nog moe, maar de security zei ons om te blijven lopen, omdat het anders zogenaamde samenscholing zou zijn.
Uiteindelijk vonden we ons plekje en daar hebben we even ontbeten. Na heeeel lang gewacht te hebben, kwam om ongeveer 11 uur ineens een helikopter boven vliegen. Vervolgens kwam er 1 motor met sirenes, daarna een stuk of 10. Toen het moment eenmaal daar was, kwamen er een heleboel auto's langs en reden ze vrij snel, waardoor het heel erg snel voorbij was.

Daarna liepen we verder richting het hotel en kwam hij weer langs, dit keer wisten we welke auto we moesten hebben, en hebben we hem dus kunnen zien!

De mensen die niet mee wouden naar Obama zijn bij het hotel gebleven en hebben de stickers met de sties en namen van de sponsoren op de busjes geplakt die we inmiddels allebei hebben. Het plan was om rond 12 uur te vertrekken, en om 3 uur zijn we daadwerkelijk weggereden, haha! Gisteravond kwamen we aan in ons hotel, het Hollywood hotel in Elmina, erg leuk! Grote kamers, alleen geen water. we zijn  wezen eten in een leuk tentje, waar het eten goed was. Het is hier erg mooi en ook vandaag was mooi, waarover Laura meer zou schrijven.

Vandaag was het weer veel beter, maar gisteren was het nog benauwd, klef en toch zonder zon. Zoals daan zou zeggen: Zoals de vlindertuin in Assen.

Tot de volgende keer, het is echt heel leuk hier en de groep is leuk. Ik denk dat de rest het met me eens is als i kzeggen dat we tot nu toe een heerlijke reis hebben met z'n allen!

Adios Amiga, Amigo, Amigos en tot de volgende keer!
 

Renil.

Reisverslag dag 3: Accra

Vandaag wouden we fanatiek als we zijn op tijd vertrekken naar de verschillende
markten. Maar Ghanese busjes rijd niet op benzine, op een of andere bizarre reden
staat de benzine meter van de busjes altijd op nul, maar ze rijden ook niet op tijd.
Een paar mensen van onze groepen wouden graag naar Obama kijken. Hij is hier
voor toespraken. En de rest zou naar de markten en naar het zwembad gaan.
Het groepje die naar de markt ging kreeg op een markt hun 50 minutes of
fame; alle mensen schreewden OBAMA naar ons. Meisjes kregen verschillende
huwelijksaanzoeken en liefdesverklaringen. Sommige jongens kregen wel een
knipoogje. Ze zijn ook nog naar een Arts Center geweest, een markt met
allemaal handgemaakte souvenirs. Mensen proberen je daar echt wat aan
te smeren. Low price, I will make you a nice price, No don't walk it's beautiful
shop here. Heel grappig om tussen te lopen. En natuurlijk werd er wel veel
mee naar huis genomen. Daarna gingen zij naar het zwembad en daar was
ook het Obama-groepje. Zij waren daar al de hele dag, omdat het veel te
druk was om maar een glimp op te vangen van de president. Het zwembad
was leuk, er was ook een bar in het zwembad waar we konden drinken.
's Avonds lekker Ghanees eten gehad. En nu lekker weer naar ons bedje.
 
Groeten uit Ghana.
 

Reisverslag dag 2: Accra

Vandaag zouden we in eerste instantie naar het strand gaan, maar na een lekker ontbijtje brood met ei en een goede blik in de lucht beseften we ons wel dat het daar niet echt geschikt weer voor was. We hebben er een actief dagje op stap van gemaakt. We zijn eerst naar het voetbalstadion van Ghana geweest. Prachtig natuurlijk, alleen leek het veld wel een moeras:) Daarna zijn we naar het hockeystadion gegaan en werden we verrast door dansjes van ghanese kindtjes op het veld. Dat was erg leuk. Daarna zijn we naar een winkelstraatje geweest. Er was een hoop drukte op straat en natuurlijk een hoop mensen die spullen bij ons kwijt wouden! We gaan morgen pas naar marktjes en het stelde nog niet heel erg veel voor dus we hebben neit echt gewinkeld. Wel zijn we erna naar het strand gegaan om in ieder geval een hapje te eten. We vonden een leuke strandtent met erg mooi uitzicht die niet echt berekend leek op gasten, we konden kiezen tussen rijst en patat, erg gevarieerd dus:) en daarna moesten we super lang wachten maar het was erg gezellig en de boxen van onze discotheken konden zeker niet tippen en die van hun en in plaats van afrikaanse trommels op de achtergrond hadden we de top40 muziek van vorige maand op onze oren dreunend:D Na dat we onze buikjes vol hadden en genoeg zee hadden gezien gingen we weer richting de bus. Het liep al tegen de avond en we gingen ergens eten. We vonden een terrasje ergens aan de weg met daar tegen over een soort cafetaria met weer rijst en patat en chicken uiteraard:) Op het terrasje hebben we onze maaltijd genuttigd en nog gezellig nagedronken, een geslaagd avondje uit waar we ook nog kettinkjes aan over hielden want verkopers werken dag en nacht:)
Eenmaal terug in het hotel gingen we gauw naar bed..
 
Op naar morgen!
 

Reisverslag dag 1: Accra

Hallo Allemaal!
Onze eerste dag in Ghana is vrij rustig verlopen. Nadat we s'nachts aankwamen op Kotoka International Airport zijn we eigenlijk direct gaan slapen. Iedereen was vrij moe. Woensdag hebben we uitgeslapen. Sommige kamers in ons hotel (Expo 67) hebben airco en sommigen niet. Nadat we allemaal weer een beetje uitgerust wakker waren geworden zijn we met ons inmiddels standaard ontbijt begonnen. Brood met Ei, erg lekker. Vooral het brood. Sommigen aten een soort van spaghetti achtigge noodels. Ook kregen we onbeperkt thee en oploskoffie in bekers die volgens Wieke er wel erg afgekauwd uitzagen. Leuke ervaringen. Nadat we ons een beetje gesetteld hadden hebben we in groepjes de buurt bekeken en hebben we daarmee eigenlijk ook de eerste echte 'Ghana foto's' gemaakt. De buurt waarin we zitten (Pig Farm) is erg enthiousast als ze blanke mensen zien. Foto's maken is niet altijd even makkelijk maar dat vinden we zelf ook niet leuk in Nederland. Er is hier een duidelijk andere cultuur, je bent in een keer in een compleet andere wereld. De huizen lijken wel aan elkaar gelijmd en we vragen ons regelmatig af waar deze Ghaneze mensen nou eigenlijk slapen. Rond 4 uur begonnen een aantal leerlingen aan hun eerste Gulder bier. Erg mooie momenten. Hierna zijn we naar een redelijk internationaal hotel gegaan waar we onder genot van 'hippe' muziek vrijwel allemaal goed hebben kunnen eten. Toen Laura S. bij de WC uit het raam keek werd ze wel weer even met haar neus op het feit gedrukt dat het hier wel degelijk anders is dan in ons land. Na het eten zijn we met het gele busje weer naar ons hotel gereden. Hier hebben een aantal nog een aantal Gulders open gemaakt terwijl anderen hun bed snel opzochten. Niemand is echt voluit gegaan, velen waren nog moe van de reis.
Groeten uit Ghana.
 

Reisverslag dag 0: van Hengelo naar Accra

Hallo allemaal,

Hier al ons eerste bericht vanuit een relatief hip internetcafe in Accra. Ik zal beginnen bij het begin: het vertrek bij Murphy's!

De reis naar Frankfurt is prima verlopen, geen pech, dus we waren vrij vroeg in Frankfurt (ik geloof 3 uur). Daar was het nog rustig en konden we een paar ligstoelen veroveren. Er werd geslapen, koffie gedronken, films gekeken (op de gloednieuwe laptops die we mee hebben voor Ghanezen). Het vliegveld ontwaakte en het werd voller. Een plekkie op een ligstoel veroveren werd DE uitdaging van onder andere Huib, goed tijdverdrijf. En eindelijk, om ongeveer half 8 verscheen onze vlucht op het scherm en konden we inchecken. Dat ging gesmeerd, alleen het pakket met de sponsorstickers zorgde voor wat vertraging. Na weer een paar uur wachten konden we boarden in het vliegtuig van Lufthansa. We zaten erg gespreid, en de meesten met een slechte plek. maar de reis naar Cairo verliep goed, er was gelegenheid om films te kijken en we kregen een heeeerlijke vliegtuigmaaltijd.

In Cairo meteen ondergedompeld in andere cultuur: we moesten een formuliertje invullen over onze bestemming en we werden gescand door een ding dat warmte signaleert. Gelukkig, niemand van ons had de mexicaanse griep. Meteen na deze check verdwenen de rokers in een soort hok achter glas, de niet-rokers gingen aapjes kijken aan de andere kant. De beveiligingsmensen in die ruimte toonden veel interesse in ons, Laura S ging gezellig met ze op de foto. Hierna volgden er nog veel versierpogingen door de Egyptenaren. We vonden een fijne plek in de Burger King met uitzicht op het stoffige landschap van Cairo. Weer geslapen, geyahtzeet en tanden gepoetst om de tijd te verdrijven. Uitputting sloeg toe (het was al tegen het eind van de middag) maar gelukkig, we konden nog lachen. De rokers waren even in hun nopjes, want er waren sloffen sigaretten te koop voor heel weinig!! (ik weet het precieze bedrag niet meer)

Weer inchecken (de douane vond de 'olifantenzaklamp' (zo noemden ze hem in Frankfurt) van Huib wel heel mooi, en grijnsde breed toen bleek dat als je op een knopje drukt er pootjes uitklappen) en boarden in een wat kleiner vliegtuig van Egyptair. Geen schermpjes voor elke stoel en allemaal wat minder goed geregeld, maar de vlucht verliep goed. Er waren niet al teveel mensen in het vliegtuig, alleen een nogal luidruchtig meidenhockeyteam uit Egypte, die gingen meedoen aan de Africa Cup Hockey in Accra. Ze zongen liedjes, deelden cake uit en hadden het over Amsterdam toen ze hoorden dat we uit Holland kwamen. Gelukkig was er veel plek en konden we ruim slapen. Het was een onverwacht lange reis en we kregen er wel een beetje genoeg van..

Eenmaal in Accra kwam de tropische regen met bakken uit de hemel: regenseizoen.. Foto's maken, formuliertje invullen en we waren buiten!

Ontvangstcomite van Dick, door hen werden we ook naar het hotel gebracht. Prima kamers, koude douches en een laaaaange nacht. Nu moet ik gauw weg, een verslag over vandaag volgt nog.

vertrek

Op maandag 6 juli is het dan eindelijk zover en zullen wij, elf leerlingen, samen met vijf begeleiders vertrekken naar Ghana. Het plan zoals het er oorspronkelijk lag is gewijzigd in verband met de situatie in Mauritanië. Door de militaire coupe in augustus jl. geldt er voor Mauritanië een negatief reisadvies. Dit betekent dat we niet door dit land kunnen reizen en dat het onmogelijk is om per bus naar Ghana te rijden. Vandaar dat we besloten hebben naar Ghana te vliegen en vanaf daar het project voort te zetten. We zullen daar twee busjes aanschaffen en een rondrit maken door Ghana, Burkina Faso en Mali om vervolgens op onze oorspronkelijke bestemming Nandom aan te komen.

Bij deze willen wij jullie uitnodigen voor de borrel voorafgaand aan ons vertrek op maandag 6 juli om 21:00 uur in Murphy’s Law (Pastoriestraat) vanaf daar zullen wij om 23:00 uur vertrekken naar Ghana.

sponsorloop wiene

Op donderdag 23 april werd de sponsorloop gehouden op de basisschool in Wiene. Op deze basisschool deden alle leerlingen mee, wel geteld 70 kinderen. Er waren twee verschillende rondjes, een rondje voor de grote en een voor de kleinere kinderen. Iedereen rende even fanatiek en het werd een wedstrijd onderling. Na het rennen hadden ze wel zin aan het ijsje en een bekertje ranja. Het harde rennen heeft veel geld opgehaald, namelijk 1945,20 euro! We willen de basisschool in Wiene bedanken en natuurlijk ook de leerlingen voor het vele geld dat zij hebben opgehaald!

Sponsorloop Telgenkamp

Op donderdag 19 maart heeft basisschool de Telgenkamp het Ghanaproject geholpen door mee te doen aan een door het Ghana-team georganiseerde sponsorloop. Alle groepen 8, samen niet minder dan 116 leerlingen, hebben een half uur lang gerend als bezetenen voor een vast bedrag of een bedrag per rondje. Daarna stond er natuurlijk een verfrissend glaasje ranja en een koekje voor ze klaar. Ze zijn van tevoren enthousiast langs vrienden, kennissen en buren gegaan om te vragen of ze hen wouden sponsoren, wat uiteindelijk tot een resultaat van € 2233,91 heeft geleid! Natuurlijk is dit een beloning waard, dus worden er binnenkort prijzen uitgedeeld voor de leerlingen die het meeste rondjes gelopen hebben, en degenen die het meeste geld hebben ingezameld. We willen de leerlingen en de leraren van de Telgenkamp nogmaals bedanken voor de geweldige bijdrage die ze aan ons project hebben gedaan!

Het Weg naar Ghana Dictee

Op dinsdag 17 maart vond het 'Weg naar Ghana dictee 2009' plaats in de prachtige Burgerzaal van het gemeentehuis in Hengelo. De laatste voorbereidingen waren krap voor het begin klaar, maar het resultaat mocht er wezen. Er waren wat extra tafels nodig voor de 'schoolopstelling', zodat afkijken onmogelijk werd. Vanaf zeven uur druppelden langzaam de dappere deelnemers binnen; zij konden onder het genot van koffie of thee en cake alvast speculeren over de inhoud. Deze was natuurlijk nog moeilijker dan verwacht: André Manuel is erin geslaagd menig gezucht en gesteun te veroorzaken daar in de Burgerzaal. Vooral de vele Ghanese uitdrukkingen en namen vielen zwaar, al zorgde dit ook voor gelach onder de deelnemers. Op het laatste moment moest er nog een tafel versleept worden: de zaal zat vol! Na een welkomstwoordje door een leerling kon de locatiedirecteur van SG Twickel meneer Kerkhofs beginnen met zijn moeilijke taak. Dit is hem goed gelukt, ondanks de vele tongbrekende Boghobma's en Drangidabuz' (goed gespeld). Het nakijken van de zo'n 40 dictees was een zware taak, die met de hulp van twee Nederlands docenten prima vervuld is.

Met een gemiddelde aantal fouten van 29 kunnen we wel stellen dat het Weg naar Ghana Dictee een goede moeilijkheidsgraad had. De winnaar van het dictee, hij had slechts 12 fouten: de heer Gerrit Lansink, van het team Nieuwe Wind uit Enschede. Dit team had gemiddeld ook het minst aantal fouten, een geweldige overwinning dus. De eervolle vermelding gaat naar Manon uit ons eigen leerlingenteam. Zij had slechts 16 fouten!

We danken alle deelnemers hartelijk voor hun deelname en we hopen iedereen volgend jaar weer terug te zien!

NB: Bij het dictee was ook een journaliste aanwezig, zij heeft een artikel met foto's geplaatst op: http://www.slinger.nu/SlingerSteden/Hengelo/nieuws/Pages/BedrijvendicteeGhana%20gewonnen%20door%20Nieuwewind%20Enschede.aspx

Veiling

Eenenveertighonderd euro! Dat was de opbrengst van de ludieke veiling in Murphy’s Law van afgelopen vrijdag. De avond begon rond een uur of negen met drie meter krentenwegge. Om 12 uur werd er voor het laatst met de hamer geslagen. Het was een erg gezellige en chaotische avond die ons de nodige uurtjes heeft gekost maar het resultaat mag er wezen. Het grootste geveilde item was de ballonvaart die is gekocht voor € 200,-. Andere leuke items waren de staande ovatie die ter plekke werd gegeven, koeien melken, een taxirit in Twente, een monteur voor een dag en nog veel meer.

Bezoek aan de Zwanenhof

Zondag 8 maart zijn wij bij een kerkdienst in 'de Zwanenhof' geweest. We hebben hier een korte uitleg gegeven over ons project, waarna er een collecte was voor Ghana. We hebben hier €663,27 mee opgehaald, een mooi bedrag! Wij willen iedereen van de Zwanenhof bedanken, en natuurlijk degenen die ons geld hebben gegeven bij de collecte.

Feest Genux

Vrijdag de 27^ste hebben we samen met Partycentrum Genux een feest georganiseerd. Het feest werd om 22.00 uur geopend door Bingo Players, deze jongens waren erg vriendelijk en gaven aan dat ze het project een erg goed initiatief vonden. Ze stonden de eerste 20 minuten eigenlijk voor een lege zaal maar rond 22.30 begon het goed vol te lopen. Om 23.00 werden deze jongens afgelost door Marc van Oosterbaan. Marc Vano had vorig jaar ook al meegeholpen met hetzelfde project en wilde dat dit jaar gerust weer doen. Van 23.00 tot 24.00 vermaakte hij de mensen. Rob Toonen nam het om middernacht van hem over. De teller van het aantal bezoekers stond toen al ongeveer op 300. Een aantal waar we al uitermate tevreden mee waren. Rob verlootte 2 kaartjes voor Go Apres Ski in Ahoy en wist het publiek op zijn Slam FM manier goed te vermaken. Om 1 uur nam Freek Wigbold (Freak Strano) het roer van hem over. Rond 2 uur stond de teller op 380 bezoekers. Rond 3 uur waren er nog maar een paar fanatieke dansers. Voor ons een erg geslaagde avond. Met alle dank aan Bingo Players, Marc Vano, Rob Toonen & Freak Strano die het voor niets wilden doen. Ook gaat onze dank uit naar Genux en hun personeel. We kregen van hun €1 van elk verkocht drankje, gratis zaalhuur & de helft van het loon van hun personeel. Deze hele avond heeft ons een bedrag van iets meer dan €4000 opgeleverd. Een bedrag waar wij als Ghana-team ontzettend tevreden mee zijn.

Markt Hengelo

Zaterdag 20 en zondag 21 december hebben wij, het Ghana team, op en rond de kerstmarkt te Hengelo flyers, waxinelichtjes en luciferdoosjes uitgedeeld. Zaterdag stonden wij daarnaast ook achter een kraam waar geïnteresseerden langs konden lopen (zie foto’s) De bedoeling van deze activiteiten was het doel van de reis bekend te maken onder de mensen. Velen bleken hier al iets over gelezen te hebben in kranten. Tevens hebben we door middel van flyers geprobeerd zoveel mogelijk mensen te informeren over aankomende activiteiten die wij gaan ondernemen om geld in te zamelen. We hopen natuurlijk dat óók deze activiteiten een groot succes zullen worden.Al met al hebben veel enthousiaste reacties gekregen. Er waren veel mensen die een vrije gift deden waarmee we uiteraard heel blij zijn. Uiteindelijk hebben we ongeveer 600 euro ontvangen. Wij willen iedereen nogmaals bedanken!

Volleybalnacht

In de nacht van 18 op 19 december is er op Twickel Hengelo een volleybalnacht georganiseerd. Op deze nacht speelden verschillende volleybalteams tussen 18 december om 18:00 en 19 december om 09:00 uur.
De leerlingenraad van Twickel heeft in deze nacht gezorgd voor frisdrank, koffie, thee, soep, broodjes knakworst en heeft gezorgd dat het volleyballen goed verliep. Als Ghana-team hebben wij gezorgd voor poffertjes, een schietspel, suikerspinnen, megatwister en een ontbijt naderhand.
Het was een geslaagde nacht en we hebben veel goede reacties gehad. Uiteindelijk hebben wij met deze nacht €4000 opgehaald. Wij willen de leerlingenraad ontzettend bedanken, en natuurlijk de deelnemende leerlingen!