Reisverslag 11 en 12 Cape Coast, Accra

30 Juli

Vandaag konden we lekker uitslapen, omdat we later op de dag pas richting Elmina zouden gaan. Sommigen van ons kozen ervoor de luxe van het hotel nog niet te verlaten en anderen vertrokken richting het dorpje om daar wat te gaan eten. Daarna kon iedereen nog even genieten van de vrijheid. Voor de een betekende dat slapen of gewoon nog even op bed blijven liggen en er gingen ook een paar mensen opnieuw naar het dorpje, opzoek naar nieuwe souvenirs of weer om te eten.

S ’middags  vertrokken we naar Elmina, een slavenfort wat ooit van de Nederlanders was geweest. Op de weg was het vet chaotisch en we bleken iets te ver door te zijn gereden wat het parkeren niet echt makkelijker maakte. Na een aantal drukke steegjes en dode visjes verder kwamen we bij het fort aan. Bij het betalen werd er druk onderhandeld door Dick over de prijs die je moest betalen om foto’s te maken. (Een van de eerste zinnen van onze gids: iedereen mag foto’s maken, of je nou hebt betaald of niet). Er was een man die ons naar een klein museum bracht waar we zelf een kwartier mochten rondkijken voor de rondleiding begon. Eerlijk gezegd hadden we echt geen kwartier nodig en werden de verwachtingen van het fort niet heel erg hoog. De rondleiding maakte dit echter helemaal goed. De gids vertelde echt heel erg duidelijk en interessant. Ook was het uitzicht boven op het fort supermooi en de gids was ook niet echt lelijk. Terug bij de bus bleek het parkeren niet het enige obstakel te zijn. Er weer uit komen is ook niet geheel onbelangrijk. Maar Dick kan toch meer dingen tegelijk dan dat iedereen zich kon voorstellen. Draaien, terug op de weg komen, praten met een politieman en Fanice halen voor de hele groep werd allemaal op hetzelfde moment gedaan. Terug bij ons hotel hebben we wat gegeten en s’ avonds zijn de nodige spelletjes gespeeld voor het slapen gaan, het was een geslaagd dagje!

31 Juli

Vandaag konden we weer lekker uitslapen en dus relaxt wakker worden. Voor het ontbijt gingen een paar mensen in de stad ontbijten en een paar mensen bij het resort zelf. Er was namelijk een afspraak gemaakt, dat we 30 cedi kregen voor lunch en ontbijt voor de dagen dat we bij het beach resort waren. Vandaag was er een rust-dagje ingevoerd en veel mensen namen daar gebruik van. Een beetje relaxen aan het strand, een boekje lezen, spelletjes spelen of het stadje verkennen. Vanavond hebben we gegeten bij een bekende van Dick in de stad. We hebben hier rijst met kip gegeten en als dessert kregen we bananenpannenkoeken met Fan ice. De pannenkoeken waren super lekker! ’s Avonds hebben we rustig spelletjes gespeeld onder het genot van een drankje.

Marleen en Nynke

1 Augustus 2014

Vanochtend werden we langzaam wakker, zeer gezellig zo met zijn tienen op één kamer, maar gelukkig snurkt er niemand. Er werd langzaam wat ontbeten en toen bleek dat we een grote wisseltruck moesten uitvoeren met onze kamer, wat voor een hoop chaos zorgde. Mariska, Nynke en Sien gingen met een taxi naar een plek waar ze over hangbruggen konden lopen, zo’n 30 meter boven de grond. Sien dacht even dat ze lenig was maar de liaan waar ze aan ging hangen vond van niet…. Toen ook zij weer terug kwamen bleek dat de taxi chauffeur wisselende prijzen had (wat begon met 9 cedi pp werd 19 cedi pp werd 90 cedi in totaal). Taxichauffeurs lichten je blijkbaar overal ter wereld op. Na een lunch ging iedereen, behalve Sofie en Valentijn, naar een schooltje (dat nog half gebouwd moest worden) in een heel klein dorpje zo’n half uurtje rijden van ons hotel. Het schooltje zou inmiddels een dak moeten hebben, maar verkeerde nog in dezelfde staat als vorig jaar. We werden wel door een heleboel kindjes ontvangen die niets liever wilden dan onze handen vast houden. Daarna hadden we een “gesprek” met de chief, maar hij kon geen Engels en wij konden geen Fanti dus dat was toch niet zo heel handig. Terug in het hotel werden we ontvangen met (twee uur later dan verwacht, maar toch)  kreeft, sla en aardappeltjes. Vooral de lobsterfingers waren goddelijk en drie dagen later proefden we nog steeds de smaak van aioli in onze monden. Marleen moest weer lekker anders doen en was pizza aan het eten. Het was vrij druk in het hotel (zelfs iets té druk) de Engelsen hadden langzaam onze terrasplek geconfisqueerd dus nuttigden we onze vers gekochte drank (fristi natuurlijk) op het strand. De DJ vond het normaal om elk liedje twee seconde te laten draaien maar dat mocht de pret niet drukken. Toen ook nog opblaas Takkie (ja van Jip en Jnneke) ten tonele verscheen was de fuif geslaagd. Moe en voldaan vertrok iedereen lekker naar zijn bedje.

2 Augustus 2014

Na een mooi feest in het beach resort van Ali ging iedereen tussen 4 en 6 uur ’s ochtends slapen. We vielen in slaap met ratten (op de kamer) en werden wakker met een kater. Ons vertrek uit het Oasis Beach Resort in Cape Coast was aanstaande. Ons vertrek was gepland voor ongeveer 12 uur en uiteindelijk werd die streeftijd bijna gehaald! Rond een uur of 2 konden we eindelijk onze tocht naar Accra beginnen met een stuk of 3 zwaar misselijke katerpatiënten. Om iets over 5 kwamen we in Accra aan na een geslaagde rit zonder dat iemand gekotst had. Bij aankomst had iedereen wel een beetje een raar gevoel (positief), omdat we aankwamen bij het hotel waar onze reis ook begon. Het voelde toch een beetje als thuiskomen vonden we allemaal. Na een halfuurtje gingen we naar een restaurantje achter een tankstation wat duurder uitviel dan je zou verwachten van een tankstationrestaurantje. De pizza, patat en fish fingers gingen er met gemak in en met een volle buik liepen we weer terug naar ons hotel om vrijwel meteen onze bedden in te duiken en te genieten van onze laatste nacht in Ghana.

Doei he. We zijn bijna weer thuis….

Noortje en Valentijn

Reacties

Er zijn nog geen reactie(s). Laat als eerste een bericht achter.