Reisverslag 10

28 juli

 

Hallo thuisblijvers,

 

Vandaag hadden we een chilldagje in een Ghanees paradijs. We werden wakker met zicht op de prachtige tuin en het geluid van de zee (en kraaiende hanen en jankende honden). We kwamen een voor een onze bamboe hut uitgekropen om pancakes te bestellen. Na het ontbijt wilden een paar mensen van de groep (Karen, Brian, Noortje, Elske, Mariska en Sien) naar de vuurtoren die een eindje verderop op het strand stond. Valentijn en Sofie lagen al die tijd nog in bed en hadden zelfs hun ontbijt daar gegeten. De anderen hadden met de gids afgesproken om rond 11 uur te vertrekken en hij was voor Ghanese begrippen precies op tijd en we vertrokken rond half 2. We liepen een half uur in de brandende zon en kwamen langs een paar dorpjes. Na een kleine klim stonden we bovenop de rotsen waar de vuurtoren stond. We maakten eerst wat foto’s beneden en daarna konden we de vuurtoren in. Het uitzicht was superduper. Je kon ontzettend ver kijken en je kon de baaien zien die de drie punten (three points) vormden. Op de terugweg kwamen we er achter dat voldoende water drinken hier wel echt belangrijk is en dat onze kleine watervoorraad voor deze wandeling niet genoeg was. Het ging allemaal goed, maar toen we terug waren kon iedereen wel een hele fles water op. Onze sfeermakers Valentijn en Sofie lagen nog steeds op bed. Een aantal namen nog een duik in de wilde zee, anderen gingen poolen, pingpongen of in een hangmat chillen (of op bed liggen…).

Als avondeten kregen we de vers gevangen kreeft. Hiervoor kwamen zelfs Valentijn en Sofie hun bed uit. Ondanks dat de kreeft ons al de vorige avond beloofd was, smaakte het er niet minder om en iedereen vond het erg lekker (dit tot teleurstelling van onder andere Dick, die toch wel op een paar stukken kreeft extra had gehoopt).

Na het avondeten sleepten Brian, Elske, Karen, Mariska, Noortje en Sien een paar ‘geleende’ matrassen naar het strand. De rasta man van de bar had een kampvuur gemaakt waar een duits stelletje (we’re not a couple!) bij ging zitten. Ze hebben maar liefst 15 minuten van hun rust kunnen genieten tot onze terrorgroep er bij kwam chillen. Uiteindelijk zaten we met zo’n 18 man bij het kampvuur en het was heel gezellig. Het plan om vroeg te slapen mislukte en om half 1 liepen de dik aangeklede avonturiers met hun spullen naar het strand. Jammer genoeg was het bewolkt geworden en zagen we meer strandvlooien dan sterren. We lagen allemaal comfortabel en warm op het strand en we besloten meteen te gaan slapen. Helaas lukte het slapen toch niet zo goed en zijn we om half 3 in de regen terug naar onze bamboehut gesjokt.

Ondertussen was er bij de bamboehutters een weddenschap tot stand gekomen, over hoelaat we van het strand terug zouden komen. Iedereen baalde want niemand had het goed en de gebruikelijke 1 cedi werd door niemand gewonnen.

 

29 juli

 

Deze ochtend werd het meteen duidelijk wie de strandslapers waren en welke de bamboehutters. De ene helft ging strompelend naar het ontbijt en de andere helft zat al te ontbijten. Eenmaal begonnen aan het ontbijt hoorden we hulpgeroep vanaf het strand. We besloten gelijk te kijken wat er aan de hand was en bij het strand werd duidelijk dat er iemand in de zee lag en niet meer uit de stroming kon komen. Nadat we als groep stonden te discussiëren wie het was en waarom deze persoon besloot om alleen te gaan zwemmen in de ruige zee, scheerde Jaap langs ons heen met een reddingsboei om te gaan helpen. Al snel kwamen er meer reddingstroepen aan en werd de drenkeling bereikt. Even leek het dat de drenkeling samen met de 2 helpende personen nog verder afdreef, maar uiteindelijk kwamen ze goed aan op het strand. De drenkeling bleek Dick te zijn. Dezelfde Dick die ons heel vaak gewaarschuwd heeft voor de sterke stroming van de zee en dat we absoluut niet alleen moesten gaan zwemmen. Behalve dat Dick en Jaap erg uitgeput waren mankeerden ze niks. We konden ons nu gereed maken voor vertrek. Om 12 uur zouden we over dezelfde natte zandweg van de heenweg naar het volgende resort gaan. Toen we in de regen gehaast de bus hebben ingepakt, begon de zon te schijnen en konden we alsnog 2 uur wachten. Een Fransman en een werknemer wouden graag meereizen, maar de Fransman zag daar naar een paar telefoontjes vanaf en de werknemer nam, volgens Ghanese gewoontes, erg de tijd om zich klaar te maken voor vertrek. Toen we eindelijk op vertrokken bleek de weg gelukkig niet zo slecht te zijn als verwacht. Jaaps stuurkunsten bleken voldoende om ons over de weg te loodsen en al snel zaten we op het asfalt. In Cape Coast kwamen we aan bij het Oasis Beach Resort gerund door de Duitse Turk Ali. Het uitzicht is bijna net zo goed als bij Escape Three Points en er waren fatsoenlijke douches en toiletten. Bovendien bleek het eten meer dan aangenaam te zijn. Ze hadden steenovenpizza’s en fetakaas op het menu staan! Sofie was zo blij dat ze de bijzondere combinatie bestelde van fetakaas met grilled chicken. ’s Avonds werden er nog de gebruikelijke kaartspelletjes gedaan en biertjes gedronken.

 

Doei, Karen en Brian

Reacties

Er zijn nog geen reactie(s). Laat als eerste een bericht achter.