Reisverslag 8 Berekum

24 juli

Er stond een lange reis voor de boeg dus er werd vroeg opgestaan en we ontbeten in het guesthouse met bread and eggs. Niet iedereen was even fit dus de reis was geen fijn vooruitzicht. Na een aantal plaspauzes kwamen we aan bij onze eerste stop, een vrieshuis dat gebouwd werd. Het vrieshuis is van een Nederlander die vlees naar Ghana verscheept, hier later meer over. Na nog meer asfalt kwamen we aan in Berekum waar we opgehaald zouden worden door Nana (de politiechef uit Wa). Wij waren al aan het fantaseren over waar we terecht zouden komen, wij dachten een beetje hetzelfde als in Nandom. Maar al snel reed er zo’n dikke, witte pick-up voor ons dat onze fantasieën iets rijkelijker werden. We werden afgezet bij een hotel, we zouden dus niet slapen bij Nana, maar wij dachten dat dat toch niet zo heel erg was aangezien het toch wel een heel fijn hotel bleek te zijn (enorme bedden en een zwembad (yes)). Nadat we onze bagage hadden gedropt konden we naar het huis van Nana. Nana bleek toch met een vrij rijke (lees: miljonair) vrouw te zijn getrouwd, die de containers van de Nederlander (met dat vlees….) bleek in te kopen. Het huis shinede al vanaf het begin van de straat en wij keken onze ogen uit. Het werd bijna gênant, want deze luxe hadden we niet verwacht. We konden eerst wat gaan drinken bij de bar (die even voor de vergelijking twee keer zo groot was als een gemiddeld Ghanees huis). Verder liep er een heel voetbal elftal aan personeel. Er kwamen er nog meer toen het ging regenen… Het eten (dat er in overvloed was) was lekkere rijst, zonder peper speciaal voor ons, en vlees (zonder bot!!) en als toetje fruit. Na het eten was iedereen vrij onder de indruk, zeker toen ons gemeld werd dat dit het kleinste huis was van de drie huizen die ze bezitten. Naar het toilet gaan was al een hele belevenis, zeker toen ik (Noortje)  ontdekte dat wanneer je vaker op het lichtknopje drukte de kleur van de lamp veranderde, disco!! Moe en voldaan gingen we terug naar het hotel, waarna iedereen na een potje poker en Meppen lekker ging slapen.

25 juli 2014

Vandaag ging onze wekker om acht uur, om negen uur werden we wederom hartelijk ontvangen voor een super luxe ontbijt in het huis van Nana. Er was echt van alles, van gewone melk tot stokbrood wat we al lang niet meer hadden gehad. Dick en Jaap sloegen het biertje dat ze aangeboden werd toch maar even over. Daarna gingen we naar een middelbare school waar we hartelijk ontvangen werden (bijna 1000 leerlingen die je aanstaren is toch wel een beetje intimiderend).  Er was een heel programma, van dansen naar bidden, naar toespraak. Er werd weer een knappe neger gespot en Karen kreeg een liefdesbrief (van de knappe drum neger), waar vanuit verschillende kanten jaloers op werd gereageerd ;). Er was zelfs een optreden van het leger (deze school had ook een leger opleiding) dat wel grappig werd toch één iemand de mist in ging met het marcheren. Na het programma werd er aan alle kanten aan je getrokken omdat de scholieren graag met je op de foto wilden. Er werd gevraagd om telefoonnummers, maar wij ontkenden dat we een mobiele telefoon hadden. Na een heeeeele korte rondleiding (+ een plasstop bij het huis van de headmaster) vertrokken we weer. Nu naar het ziekenhuis, dat er toch vrij verzorgd uitzag maar dat we ook weer snel verlieten. Terug bij het hotel namen een aantal mensen een duik in het mooie zwembad waarna we weer werden uitgenodigd bij Nana. Dit keer voor patat met kip en vis en salade (met een gekookt ei: halleluja volgens Marleen). De vrouw van Nana beval ons om vooral heel veel te eten en schepte bergen met patat op. Ze heeft trouwens een zwak voor Brian, die al uitgenodigd is om te blijven, want haar baas heet ook Brian (die Ghanese logica snappen wij ook niet ;) ) Totaal volgegeten gingen we weer terug naar de school, maar nu voor een potje volleybal. Er werd helaas weer verloren. Later werden de team gemixt en speelden we nog een potje volleybal à la duo penotti. Na het volleyballen zou er een feestje zijn bij Nana, maar helaas was dit feestje al voorbij toen wij binnenkwamen. Dan maar fissa in de bar bij ons hotel…..

Groetjes aan iedereen, maar met name de kaasboer en Dönerix, iedereen zweert bij kaas (met name Karen) en Sofie mist een broodje doner met knoflooksaus en fetakaas…….

Liefs, Sien en Noortje

Reacties

Er zijn nog geen reactie(s). Laat als eerste een bericht achter.