Reisverslag 7 Wa

21 juli

Vandaag zijn we vertrokken uit Nandom. Rond 12 uur zouden we vertrekken, een mooie tijd zou je denken, maar het is ons toch net niet helemaal gelukt. Door het feest van de avond daarvoor kon iedereen wat langer slapen dan normaal en er moesten toch nog wat dingetjes gebeuren de volgende ochtend, zoals de afwas en het inpakken van de koffers, zodat we uiteindelijk rond half twee konden gaan. De reis ging verder naar Wa. Het plaatsje wat we al eerder bezocht hadden toen we naar het weeshuis van Eric gingen. We blijven drie dagen in Wa. We kwamen kwart over vijf aan bij ons hotel. Na dat de kamers waren verdeeld, gingen we eten. Een schaal met patat, mini hamburgertjes en mayonaise! Na het eten was het eigenlijk een lamme bende. Er zijn nog een paar spelletjes gespeeld en een paar regels gelezen maar daarna is iedereen vrij snel in slaap gevallen.

Marleen

22 juli

Om half 9 zaten we met z’n allen aan het ontbijt en maakten we ons klaar om richting het weeshuis van Eric te gaan. Hetzelfde weeshuis waar we een paar dagen geleden al een kijkje hadden genomen. Dit keer namen we een paar tassen vol met spullen en kleding mee om aan het weeshuis te doneren. Ze waren er erg blij mee en we werden hartelijk bedankt. In het weeshuis spraken we een Nederlands meisje die voor de tweede keer in Ghana was en in dit weeshuis gewerkt heeft. Hierna zijn we doorgereden naar het politiebureau van Wa. Daar mochten we binnen een kijkje nemen en hebben we even gepraat met de chief. Toen we buiten stonden om nog een groepsfoto te maken en weer in onze bus verder te gaan kwam er bij toeval een Ghanese journalist aanlopen. Hij vroeg ons wat we kwamen doen en die vraag leidde tot een interview van 20 minuten. Hij heeft belooft ons 13 kopieën te sturen en we zijn benieuwd wat voor ’n verhaal hij er van gemaakt heeft.

Het guesthouse waar wij nu in verblijven wordt gerund door Abraham. Abraham kookt alles wat je hem vraagt en deze avond aten wij dan ook hele lekkere spaghetti. Abraham heeft ons gevraagd of wij wilde langskomen op de boarding school waar zijn dochtertje naar toe gaat. Wij verwachtten een korte rondleiding maar we kregen een complete welkomstceremonie. Er stond een rij stoelen voor ons klaar achter een witte tafel die versierd was met bloemen. Terwijl wij te drinken en te eten kregen begonnen verschillende groepjes kinderen van de school voor ons te dansen. Het was heel leuk om mee te maken, maar de meesten voelden zich er wel een beetje ongemakkelijk bij. Na een half uur dansen en toespraken werden we apart van elkaar door groepjes kinderen van de school meegenomen voor een rondleiding over de campus. De kinderen hielden graag onze handen vast, dus iedereen liep met plakkerige handjes en met nog 10 kinderen achter zich aan. Een paar meisjes vonden het ook erg leuk om aan ons haar te zitten en sommigen van ons kwamen met allerlei plantjes en bloemetjes in hun haren weer terug bij de bus. Valentijn had zijn groepje wat “Nederlands” geleerd. Dus wanneer wij vroegen: ‘Alles goed?’ riepen 10 kindjes enthousiast terug: ‘Dikke bloemkool!’

Op de terugweg kwamen we Maxwell tegen op zijn scooter. Hij reed achter ons aan en we kregen allemaal een dikke knuffel omdat hij ons zo gemist had. (hij had ons maar liefst 1 dag niet meer gezien!) We hebben met z’n allen weer de nodige kaartspelletjes gespeeld. En karen heeft gewonnen met poker.

Dat was het van vandaag doei

Nynke en Karen

23 juli

Vandaag stonden we om 7 uur op en hadden we om half 8 ontbijt. Een lekker roereitje van Abraham. Toen we klaar waren met het ontbijt gingen we rond half 9 met de bus naar de Hippo Sanctuary. De weg was weer lekker hobbelig zoals altijd hier in Ghana.
We moesten eerst nog de tourgids en zijn (knappe(zie op foto naast Elske)) kanovaarders ophalen, daarna gingen we naar het riviertje om op zoek te gaan naar de nijlpaarden. We stapten per 4 de gammele kano’s in en werden door onze kanovaarder stroomopwaarts gepeddeld. Na een tijdje kwamen we erachter dat het kanootje lek was. Karen zat steeds te zeuren dat ze moest plassen, dus snel een stop maken langs oever zodat zij haar blaas kon legen. Ook werden we van alle kanten lek geprikt want we zaten midden in de bushbush, maar dat was het allemaal waard want na een halfuurtje zagen we uiteindelijk onverwachts de nijlpaarden.
Toen we na 30 uur klaar waren met hen te bezichtigen gingen we maar weer terug varen om de lange hobbelige weg weer over te doen. En ook namen we afscheid van de tourgids en zijn mooie kanovaarder en die andere kanovaarder.
Toen we eenmaal weer bij het hotel waren (rond 3 uur) hadden we een rust pauze van ongeveer anderhalf tot 2 uur totdat we naar een restaurant gingen om wat lekkers te gaan eten.

Groeten Sofie

Reacties

Er zijn nog geen reactie(s). Laat als eerste een bericht achter.