Reisverslag 4 Nandom

15 juli

Om 7 uur ging in de meeste kamers de wekker. Alleen Dick en Jaap hadden hun klok nog op Zuidoost-Aziatische zomertijd (??) staan, dus Jaap stond om 4 uur al onder de douche. Nadat de laatsten ook met hun koffer kwamen aankakken, (zoals elke ochtend; Sien en Karen) stapten we als de wiedeweerga in onze luxe touringcar om daar ons ontbijt op te eten. Na een uur rijden kwamen we aan in Paga, een vijver met 200 krokodillen. Het waren heilige krokodillen, maar we vonden ze eigenlijk best normaal en we zagen het verschil niet zo. We konden met de grootste krokodil van de vijver op de foto in ruil voor een kip. De kip werd na de foto’s levend in de bek van de krokodil gegooid. Na nog wat foto’s stapten we weer in om onze tocht naar Nandom te vervolgen.

Na ongeveer 4 uur rijden bracht Jaap wat spanning in onze saaie zandrit door het busje via een hobbel te lanceren. Na flink wat geslinger en Schumacher capriolen (zijn rijstijl, niet zijn skistijl. Alhoewel, toch wel een beetje zijn skistijl, maar dan wel iets beter, aangezien wij niet in coma raakten. Pap en mam doe maar rustig.) werd gelukkig de controle over het stuur weer teruggevonden en waren we niet dood. En ook niet in coma. Papa en mama ik hoop dat jullie nog rustig zijn.

We kwamen aan in The Netherlands House van Patrick en Dick, met een indrukwekkende Tect schildering op de stenen schutting. (www.tect-contracting.nl, HOI PAP)

Het huis is een mooi groot huis, met 3 douches. Het is ook een druk huis, om de paar uur komen er weer mensen het huis in en uit lopen. De 3 douches en de wc delen we met 17 à 20 man. Maar het is hier heel gezellig. Patrick is de eigenaar van een motorzaak en komt elke paar uur met een andere motor aanrijden. Morgen (17 juli) mogen we misschien zelf een stukje rijden.

Na het eten dat Patrick’s vrouw voor ons gekookt had, werden er nog wat spelletjes gespeeld (alweer) en ging iedereen langzaamaan naar bed.

16 juli

Vandaag ging de wekker voor de verandering eens een keertje niet. De geur van wentelteefjes vulde de slaapvertrekken binnen een mum van tijd. Tijdens het eten kwam er een lichte discussie op gang over hoe je nou eigenlijk wentelteefjes naar het Engels vertaald. Na een minuutje of 5 waren de stemmen geteld en kwam “turning bitch” als winnaar uit de spreekwoordelijke bus. ’s Middags gingen we stoffen kopen voor de jurken, rokken, shirts en broeken die we daarvan konden laten maken. Brian ging dit keer wel voor een mannelijk item en bestelde dus geen rok die bij zijn handtasje zou kunnen passen (hij noemt het zelf een manpurse maar daar trappen wij natuurlijk niet in). Bij The Netherlands House stond een vrachtwagen met lege laadbak voor ons klaar waar wij in mochten zitten om via een nogal hobbelige weg naar de rivierover reden. De laadbak stuiterde op en neer en Sofie schreeuwde meerdere malen dat ze nog niet dood wilde terwijl Dick aan het laadbaksurfen was. Wij mochten toekijken hoe een stuk of 6 Ghanezen de laadbak volschepten met zand. Patrick kwam ons ophalen met ons eigen busje omdat wij niet meer achterin de laadbak konden omdat die nu vol zat met zand. Karen kwam met het geweldige idee van ‘wie het eerst bij het busje is’. Een aantal renden achter haar aan, maar Elske staakte de achtervolging nogal snel om zand te happen (Brian heeft gewonnen). Dat was ongeveer het hoogtepunt van deze dag eigenlijk. Brian, Sofie en Valentijn hebben pasta met tonijnsalade gemaakt en iedereen vond het gelukkig erg lekker ookal ging het koken zelf niet helemaal zonder slag of stoot.

Het lijkt misschien een niet zo’n spannende dag maar toch zijn we moe en gaan we nu slapen, weltrusten.

Doei,

Karen en Valentijn

Reacties

Er zijn nog geen reactie(s). Laat als eerste een bericht achter.